viernes, 30 de diciembre de 2016





Feliz y combativo 2017. Carta de Alberto Garzón

Queridos compañeros, queridas compañeras.

Os escribo con la intención de transmitiros mis mejores deseos para este año que ahora entra. Al mismo tiempo, aprovechando la ocasión me gustaría compartir algunas reflexiones que espero sean oportunas y útiles para el año 2017. Durante este año 2016 ha tenido lugar la sexta convocatoria electoral en apenas dos años, un reflejo más de la enorme volatilidad e inestabilidad política por la que atraviesa nuestro país. Afortunadamente, en este tiempo hemos conseguido dos objetivos estratégicos. Por una parte, hemos asegurado la supervivencia de la izquierda organizada en nuestro país en un momento de implosión del sistema de partidos. Esta no era tarea fácil, y en juego estaba la desaparición de la única organización de izquierdas con tradición marxista en nuestro país. Gracias al esfuerzo de nuestra lúcida militancia hemos logrado evitar ese escenario. Por otra parte, hemos logrado también iniciar un proceso de unidad electoral que hasta el momento nos ha permitido participar en gobiernos municipales y en un espacio electoral estatal que representa en torno a uno de cada cuatro votantes. Esto es tanto una anomalía histórica en nuestro país, pues nunca un espacio a la izquierda del PSOE había cosechado tanta simpatía, como una anomalía europea, pues somos de los pocos países en los que la crisis no está evolucionando pareja a un crecimiento de la extrema derecha.

Sin embargo, creo no es un momento de autocomplacencia, sino de enfrentarnos a los importantes retos que enfrentamos como organización, como clase y como país.

En primer lugar, la dinámica capitalista y su crisis sigue haciendo estragos en nuestra sociedad. En los últimos años han aumentado las privaciones de bienes y servicios esenciales para la vida para las clases populares. El desempleo y la precariedad se extienden, lo que está condenando a cada vez más sectores sociales a tener que vivir al límite. No abundaremos en cifras y datos porque los conocemos y porque somos nuestras familias, nuestros barrios y nuestra clase social los que sufrimos estas penalidades. Y esta situación, lejos de resolverse, se está agravando como consecuencia de la hoja de ruta de los recortes y la austeridad neoliberal impuesta por la oligarquía económica europea y española.

En segundo lugar, esta hoja de ruta ha podido continuar en nuestro país porque no logramos uno de los objetivos concretos que nos habíamos marcado: gobernar España. Ni lo conseguimos en diciembre de 2015 ni tampoco en junio de 2016. Precisamente durante este año hemos visto cómo la oligarquía española se veía obligada a intervenir cuasi-militarmente el Partido Socialista para evitar un gobierno alternativo al de Rajoy en el que tuviéramos influencia política. Aquella operación comandada por Felipe González y Susana Díaz era previsible, pero aislada no basta para explicar el gobierno de Rajoy. Debemos subrayar la incapacidad propia de atraer electorado suficiente. Quizás por cansancio, seguro por nuestros errores, mucha gente que confió en nosotros en diciembre se quedó en casa en junio. Mucha gente que sufre la crisis y es víctima de la dinámica del capitalismo no ha votado en las últimas elecciones o lo ha hecho por partidos del régimen. Este es nuestro gran reto no resuelto.

En tercer lugar, nuestra organización ha estado tradicionalmente condenada a la invisibilidad mediática. Quizás esto cambiaría si nos comportáramos de forma sumisa al régimen y los poderes económicos. Si dejáramos de pedir la nacionalización de las grandes empresas energéticas y financieras, si dejáramos de pedir la salida de la OTAN, si dejáramos de exigir un Estado laico, si dejáramos de reivindicar la memoria histórica, si dejáramos de señalar la corrupción del sistema, si dejáramos de señalar que el patriarcado mata, si dejáramos de considerar simple «ciudadano» a quien usurpa la soberanía popular… Si hiciéramos alguna o todas de esas cosas probablemente tendríamos más minutos en televisión, reportajes especiales sobre la izquierda amable y de orden y tendríamos a editoriales de los grandes medios explicando lo bueno que somos. Pero si hiciéramos eso, si dejáramos de ser lo que somos, también dejaríamos de ser decentes, dignos y, sobre todo, útiles para la causa del socialismo.

Estamos orgullosos de defender nuestras ideas y trabajamos para extenderlas, porque entendemos que es la única forma eficaz de luchar contra la crisis y contra el capitalismo. Porque es la única forma de lograr una vida digna. Y tenemos una organización que ha de afrontar nuevos e importantes retos, pero que está mejor de lo que ha estado en décadas. Tenemos la representación parlamentaria en Congreso y Senado más alta desde 1996, y participamos en un espacio político que representa el 25% del electorado en estos momentos. Y, sin embargo, eso sólo es una pequeña parte de lo que somos, pues lo más importante es nuestra militancia, y nuestra capacidad de transformar conciencias y realidades desde abajo, desde los barrios y desde los centros de trabajo. Por eso hemos iniciado campañas estratégicas como la campaña «¡Que no nos jodan la vida!», instrumento necesario para llegar a toda la gente que nos falta y que, como el resto, espera también construir soluciones a sus problemas concretos.

jueves, 29 de diciembre de 2016

miércoles, 28 de diciembre de 2016



Prezadas compañeiras e compañeiros:

Informamos de que mañá mércores 28 de Decembro ás 20 horas, no centro cívico Cidade Vella, terá lugar o acto "OS CIEs: CENTROS DE SUFRIMENTO", organizado polo Foro Galego de Inmigración e a rede Coruña contra a Guerra, entidades sociais coas que ven colaborando Esquerda Unida.


Este relatorio será impartido por Ramiro García de Dios, notable defensor dos dereitos das persoas migrantes dende a súa labor como xuiz de control de estancia do centro de internamento de extranxeiros de Aluche e titular do xuzgado de instrucción nº 6 de Madrid. Membro das asociacións xudiciais progresistas "Xuíces pola Democracia" e "Maxistrados pola Liberdade e a Democracia". Neste 2016 recibiu o premio nacional de dereitos humanos que todos os anos otorga a Asociación Pro Derechos Humanos de España (APDHE).

A presentación correrá a cargo do compañeiro Xabier Ron, activista do foro de inmigración e membro da dirección nacional de Esquerda Unida.



La imagen puede contener: texto
INICIATIVAS DA "ACDC" AO PLENO MUNICIPAL DO MES DE DECEMBRO
                                             Praza Europa, 7.   www.asembleadecambre.es
Tlfs.- Olga Santos: 669796995 Antonio Bruquetas: 620540061


Grupo Político 

MOCIÓN SOBRE A ELABORACIÓN DUNHA ORDENANZA MUNICIPAL SOBRE O USO, CONSERVACIÓN E PROTECCIÓN DOS CAMIÑOS PÚBLICOS DO CONCELLO







EXPOSICIÓN DE MOTIVOS:

A recuperación, vixilancia, conservación e mantemento do público, é un dos piares do traballo do noso Grupo municipal. A obligación de manter, recuperar e vixilar o noso patrimonio é unha obligación desta Corporación. O caso que nos ocupa e que  traemos a ésta sesión plenaria, trata sobre os camiños públicos do concello, que en algúns casos están ocupados e cerrados total ou parcialmente, unha petición clamorosa de moitos veciños do noso concello, por suposto muy necesaria para poñer en valor a nosa riqueza, tanto para o uso da comunicación, recuperación de actividades como o senderismo o propio desenrolo turístico, etc.

A ploriferación cada vez maior de maleza, alambradas, vallas é obstáculos, fragmentan sen dereito numerosos camiños públicos sentíndose os usuarios na maioría dos casos, indefensos é desorientados ante feitos consumados, pola falta de información é de defensa decidida por parte da administración local.
Considera o noso Grupo que o marxe do proceso de inventariado, e tendo en conta os  problemas que se producen pola falta de unha normativa legal que determine a súa propiedade e uso dos mesmos, cumpre o noso xuizo a elaboración de unha Ordenanza que regule entre outras cousas, o control e uso do libre tránsito polos camiños de titularidade municipal, determinando a súa propiedade para evitar o deterioro dos mesmos.
O crecente uso público dos camiños fai necesaria a regulación, con un triple fin, de preservar os valores do patrimonio natural de Cambre, facilitar un uso harmonioso para os usuarios é mantelos en bo estado. A Ordenanza en cuestión, debería recoller a titulo orientativo, unhas normas xerais de bo uso dos camiños, evitando vertidos de lixos, escombros, etc.

POLO EXPOSTO, O GRUPO MUNICIPAL DE “ACDC” PROPÓN AO PLENO A ADOPCIÓN DOS SEGUINTE ACORDO:

UNICO.- Elaborar unha Ordenanza Municipal de camiños públicos que permita regular o seu uso e aproveitamento, garantindo a súa sinalización, conservación e protección deste tipo de bens do concello de Cambre.



ROGOS:

1.- Dende fai un mes vimos observando un malestar no problema xerado polo cambio nas prazas de aparcadoiro nas inmediacións da parada do transporte de bus na Patiña, por mor de deixar mais espacio para que o autobús poida dar a volta sen interrupción do trafico  de xeito mais sinxelo. No anterior pleno de Novembro,  respostousenos por parte da concelleira delegada  que xa se estaba falando cos veciños afectados e mesmo chegaron a un acordo.

Preguntados os veciños desminten o que dí a concelleira e propoñen que o autobus vaia dar a volta no cruce de lema coa estrada cara Bribes, aumentando deste xeito o alcance do transporte dando beneficio os usuarios do transporte.
-Por todo isto PREGAMOS que insten a compañia de transportes a analizar e considerar esta alternativa, que ademais de aliviar o trafico na zona permitirá unha maior conetividade entre os nucleos do concello.

2.- O graffiti é unha forma de manifestación artística de certa importancia que non debe confundirse co simple emborronamento das paredes e mobiliario urbano, e como tal debemos de procurar entendela e promovela.

A diario observamos pintadas sin ningún contido artístico, solo por facer unha sinal ou firma, sin ter en conta o daño que provocan a veciñ@s, comerciantes ou empresarios; alterando a convivencia e o respecto os demais.

Non podemos consentir que en determinados lugares do Concello e muy especialmente nas zonas mais urbanizadas como A Barcala, O Temple ou no centro da capital municipal, amparandose na oscuridade da noite, pinten  superficies axenas.
Existen alternativas, existen propostas, hay que tratar de compatibilizar esa forma de expresión cultural para que non afecte e dane o patrimonio propio de cada cidadán e tamén o patrimonio público do conxunto dos vecinos de Cambre.
Polo exposto o Grupo da “ACDC” PREGA o Goberno:

-Que se proceda a tomar as medidas axeitadas co fin de evitar o uso indiscriminado que supóñen as pintadas en vivendas, comercios, mobiliario público, etc. É se estudie a posibilidade de convocar un concurso de grafittis co obxectivo de difundir e encauzar a obra dos xóvenes creadores, tendo como primeiro obxectivo, o recentemente limpiado muro da urbanización da Barcala

3.- No camiño que transcurre dende A Barcala a Lendoiro, existe unha morea de bolsas de basura,  semellando un vertedoiro de lixo incontrolado.
Trátase dun lugar onde se deposita lixo  de procedencia  descoñecida dende fai bastante tempo.

-PREGAMOS  o Goberno proceda a adoptar as medidas necesarias para a eliminación do lixo, e as correspondentes para evitar o seu deposito no mencionado lugar.

PREGUNTAS:

1.-Estrada CP.-  1704, na altura da autovía  A6 (Costa da Lapa), ten abundantes curvas no seu trazado, este feito unido a humidade do firme,  acentúa a perigrosidade por deslizamento, provocando accidentes algún deles con consecuencias gravísimas.
Outro problema importante que presenta esta estrada reside na carencia de iluminación e   sendas peonis.

-Polo tanto o noso grupo pregunta:

Vai o Goberno de Cambre tomar algún tipo de medida para tentar correxir a situación denunciada e atenuar o perigro de accidentes?

2.- Veciños do Temple denunciaron ante o noso Grupo,  que dende fai meses as luces do Centro de Saúde atopanse ecendidas en horas intenpestivas sobre todo  as noites, o que se podería  considerar un despilfarro económico e enerxético nunha instalación da administración pública.

-Pode o Goberno informarnos si ten coñecemento do problema e das medidas tomadas para solucionalo?

3.- Na estrada N.- 550 o seu paso polo lugar de Pontido, os semáforos de regulación do tráfico instalados fai un ano, non están operativos, feito que aumenta o risco para a circulación, provocando inseguridade vial na zona, poñendo en perigro a conducción e o tránsito peonil.

-Ten realizado o Goberno algunha xestión para correxir a situación, é  evitar males maiores que ninguén desexa?


                 
                                             Asdo: Grupo Municipal

viernes, 23 de diciembre de 2016




ENRIQUE SANTIAGO: “ESTE PROCESO É O ÚNICO ONDE AMBAS PARTES DECIDIRON SOMETERSE A EXAMINAR DE FORMA ÍNTEGRA AS SÚAS RESPONSABILIDADES DE GUERRA”


A Coruña, 22 de decembro de 2016. Esquerda Unida Coruña organizou este xoves 22 de decembro, na Fundación ONCE, a charla: “Colombia: Paz con Xustiza Social”, un proceso en que, en palabras de Enrique Santiago “todas as partes aceptaron voluntariamente someterse de forma íntegra a examinar as súas responsabilidades de guerra para lograr a paz”.

Eva Solla foi a encargada de presentar a charla e comezou “saudando a  oportunidade de aprender do proceso colombiano para os retos que temos no país”, así como destacou a figura dos dous relatores, Christian Camargo, responsable da Xuventude Comunista Colombiana e Enrique Santiago, asesor xurídico das FARC dende o inicio das conversacións de Paz na Habana, en 2013, avogado especializado en dereitos humanos, membro da coordinadora de Izquierda Unida e responsable da Comisión de Política Internacional do PCE.

Christian Camargo incidiu en que “Colombia, de ser un país que vivía do café, pasou a ser un país mineiro e, despois, os paramilitares usurparon a terra dos campesiños para os grandes monopolios e latifundios. Ao final, as guerrillas eran unha forma de defenderse. Álvaro Uribe tivo 8 anos de goberno nefastos con 250 casos de “falsos positivos”, un eufemismo que se usaba para falar de execucións. Agora, o goberno de Santos, é consciente de que nin as FARC poden tomar o poder nin se pode rematar cos movementos insurxentes, por iso a única saída posible é a política, a que pasa pola negociación e sen vencedores: é un proceso de Paz para que o país poida vivir en Paz”.

Enrique Santiago sinalou que “o proceso de Paz é complexo, aínda que se apreciou unha vontade do Estado (que axuda a crear esa alianza) ao aceptar dúas premisas básicas: a tan ansiada reforma rural e a participación na vida política, previa erradicación da violencia”. “O que se pretende é simplemente corrixir as desigualdades do campo colombiano e crear un marco que evite que non se acabe cos opositores, así como seguir a puxar pola transformación social pola vida política”, citou.

“A pesar de que existen críticas sobre a duración do proceso de Paz, podemos dicir que foi un dos máis rápidos: traballáronse uns 53 borradores, aínda que en 6 meses logrouse avanzar moitísimo. É un dos procesos máis rápidos de paz, pero neste caso temos un calendario moi rigoroso. Agora o proceso para deixar as armas debe avanzar rápido e debe ter un acompañamento coa sociedade civil e co resto de países, entre eles España, onde o Goberno do PP non está a atender as súas responsabilidades”.


Gabinete de prensa de Esquerda Unida.

miércoles, 21 de diciembre de 2016

manif-electricasLa imagen puede contener: una o varias personas, personas sentadas y velas

Esquerda Unida súmase ás mobilizacións contra a pobreza enerxética

Esquerda Unida súmase á iniciativa nomascortesdeluz.org que apoian diferentes organizacións e colectivos para, entre outros obxectivos, reivindicar a través dun Manifesto a paralización inmediata dos cortes de electricidade a familias sen recursos, así como a aprobación de diferentes medidas contra os abusos tarifarios das compañías eléctricas.
O Manifesto que apoiamos inclúe unha serie de reivindicacións fundamentais para acabar cos abusos que afectan a un servizo esencial e esixir ao Goberno do PP que regule unha tarifa alcanzable á que poidan acollerse todos os consumidores domésticos e unha auténtica tarifa social para familias con baixos niveis de renda.
Ademais, entre estas reivindicacións destacan medidas como a prohibición legal de todos os cortes de luz a familias con problemas económicos; a fin dos abusos no cobro das tarifas; a creación dunha tarifa social sufragada polas propias eléctricas para aquelas persoas con rentas baixas; a devolución de 3.500 millóns de euros que as eléctricas cobraron indebidamente; a realización dunha auditoría ao sistema eléctrico para determinar o prezo real das tarifas eléctricas e a aplicación do IVA superreducido á electricidade, entre outras.
A pobreza enerxética é un dos principais problemas sociais e económicos desde o estalido da crise. Ao crecemento e cronificación do desemprego, á drástica redución de salarios sumouse unha escandalosa subida de tarifas provocando un escenario de evidente vulnerabilidade e risco; por todo isto, dende Esquerda Unida animamos a saír este 21 de decembro ás 20h. ás rúas para esixir medidas contra o abuso das eléctricas.


ONTE NA CONCENTRACIÓN CONTRA A LACRA SOCIAL DA VIOLENCIA MACHISTA

Allí donde haya injusticias, nos movilizaremos para combatirlas. Porque movilizandonos iniciaremos el principio del fin de la violencia machista.#QueremosvosVIVAS



lunes, 19 de diciembre de 2016

La imagen puede contener: texto


EU lembra que detrás de cada feminicidio hai un sistema patriarcal e chama á participación nas concentracións do 20D

Dende Esquerda Unida temos que manifestar, unha vez máis, a nosa condena máis rotunda á violencia machista que cobrouse esta fin de semana dúas vítimas en Galicia, unha en Compostela e outra en Vigo. Neste senso, Eva Solla, membro da dirección de Esquerda Unida e vicepresidenta segunda do Parlamento por En Marea, traslada a súa solidariedade coas familias e amizades das vítimas, á vez que recorda que “dende os poderes públicos se ten que loitar de forma prioritaria e de maneira real coa violencia machista que, en pleno século XXI, segue a ser usada como mecanismo de control e dominación da muller”.

As vítimas mortais de agresións de xénero son só a parte visible dunha problemática con raíces moi fondas e “detrás de cada feminicidio hai todo un sistema patriarcal”. “Piropos, cousificación, medo a transitar soas pola rúa, fenda salarial, fenda das pensións, feminización da pobreza, colexios que segregan por xénero, ausencia de educación afectivo-sexual, sesgo de xénero na atención sanitaria e na investigación: “ti non sabes diso“, ser xulgadas polo aspecto e pola idade na política, no sindicalismo e no traballo… son exemplo de actitudes que impregnan as nosas vidas e as que temos que erradicar para acadar unha sociedade de igualdade real, destinando así esforzos e orzamentos suficientes”, explica Solla.

Para Esquerda Unida o feminismo é imprescindible e representa unha alternativa política global e integradora nun modelo de sociedade pola que traballamos: respectuosa, xusta e igualitaria.
É por iso que facemos un chamamento á participación nas concentracións convocadas contra a violencia machista para este martes, ás oito da tarde, nas seguintes localizacións:

-A Coruña, ás 20:00 no Obelisco.
-Santiago de Compostela, ás 20:00 na Praza 8 de Marzo.
-Ferrol, ás 20:00 diante da Casa do Concello.
-Vigo, ás 20:00 no Marco.
-Lugo, ás 20.00 diante do Concello.
-Ourense, ás 20:00 na Castañeira.
-Pontevedra, ás 20:00 na Audiencia Provincial.
-Vilagarcía, ás 20:00 na Praza de Galicia.

domingo, 18 de diciembre de 2016


   SAÚDE E FELIZ SOLISTICIO DE INVERNO



               
                

jueves, 15 de diciembre de 2016

  18 de decembro de 2016  Día Internacional das Persoas Migrantes  
              
EN CONTRA DO RACISMO E DA XENOFOBIA:
REIVINDICAMOS O DEREITO A TERMOS DEREITOS
Este 18 de decembro de 2016 pasará a historia por ser o máis negativo a niveis internacionais para as persoas migrantes. Tamén para as persoas solicitantes de asilo político. Todo debido a unha deliberada e burda manipulación que asimilou as dúas condicións humanas para amputar os dereitos propios dunha persoa que sae dun país en conflito e recurtar aínda máis os dereitos das persoas migrantes. Todas elas convertidas nese OUTRO perigoso, indesexable, vestido coa roupa do discurso delicuencial e criminalizador. 
Todo é pouco para que non entren nun país, e menos se falamos dun estado membro dunha Unión Europea decrépita, que vive nunha sinistrose de inseguridade vinculada ao peche de fronteiras. Explica a sinatura do Tratado Criminal entre a UE e Turquía para deportar a persoas demandantes de asilo. Co desexo indisimulado de converter en modélico este Tratado, a UE non dubida en seguir pactando con países que violan sistematicamente os Dereitos Humanos máis básicos. Só iso pode explicar que se desbaldan 275 millóns de euros en construír 235 km de muros e valos en distintos puntos fronteirizos de estados membro da UE. Só iso pode explicar que se silencien as 3.270 persoas mortas no Mar Mediterráneo no 2014, ás 3.771 que o fixeron no 2015 e dá medo sabermos as que morreron neste 2016. Cal non será a cifra mortal se na semana do 23 de maio de 2016 sabemos que faleceron 900 persoas?
A Acta Única de 1986, un dos documentos fundacionais do funcionamento da UE, naceu incorporando unha exclusión semántica, como lembra Sami Naïr, ao converter a persoas que vivían entre nós desde había décadas en NON COMUNITARIAS fronte ás comunitarias. Hoxe, 30 anos despois, normalizouse a exclusión desde un punto de vista institucional de tal forma que as políticas europeas viven impregnadas de aporofobia, de xenofobia e de racismo, alimentando así un imaxinario social onde se asume a degradación e negación dos propios dereitos humanos a determinados colectivos sociais.  
A existencia no Estado español de controis policiais e redadas étnicas, de transportes aéreos en que se deportan de forma forzosa a persoas migrantes, sen importar as causas da irregularidade administrativa, e a deliberada participación da Xunta de Galicia nos mesmos, fai que dubidemos da natureza da nosa propia democracia. De feito, os países máis regresivos e racistas da UE admiten que se ollan no espello do Estado español: foi quen se opuxo con máis firmeza a que a Operación Tritón da Frontex se dedicase ao rescate en alta mar de persoas migrantes e solicitantes de asilo.
Desde Esquerda Unida vémonos na obriga de erguer a voz como faría Hannah Arendt para esixir o dereito a termos dereitos, a sermos recoñecidos como persoas que posuímos  dereitos inalienables só por nacer. Iso explica a redacción dos artigos 13-14 da Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948, que consagran o dereito a transitar, a emigrar e a solicitar asilo. A hospitalidade é o dereito dunha persoa estranxeira a non recibir un trato hostil polo mero feito de ter chegado a un territorio distinto ao seu e que non se pode negar a súa presenza se con esa negación se favorece a súa destrución como suxeito e se viola a súa dignidade como persoa. Por iso, con vistas a converter en realidade o que se formulaba nos Dereitos Humanos, a Convención de Xenebra de 1951 definiu o principio de ‘non-refoulement’: os estados teñen a obriga moral de non expulsar a ningunha persoa se iso pon en perigo a súa integridade e dignidade. Esta Europa insolidaria esquece que o racismo e a xenofobia son síntomas e non remedios, tal como alertara Hobsbawn. A UE esqueceu pronto as leccións da Segunda Guerra Mundial.
Temos que recordar todo iso porque neste noso país prodúcense situacións que deberan alarmar a nosa conciencia democrática. As persoas migrantes soportan no día a día todo tipo de impedimentos e de obrigas que son discriminatorias. As políticas actuais, asentadas nunha mala Lei de Estranxeiría e nun mal Regulamento, permiten que se dean procesos de marxinalidade no sistema educativo, no sanitario, no social e no laboral. E sempre coa anguria de manter unha regularidade administrativa que depende dun inestable, precario e eivado mercado de traballo. E se quedan en irregularidade administrativa, viven co temor aos voos de deportación, que serven para atemorizar ás persoas migrantes. Para que se resignen a vivir nas marxes e non reclamar visibilidade á conculcación evidente dos seus dereitos.
Esquerda Unida apoia e súmase aos actos da Semana de Loita contra as Fronteiras que organiza o Foro Galego de Inmigración entre o 14 e o 18 de decembro de 2016, así como rexistrará diferentes iniciativas no Parlamento de Galicia e no Congreso dos Deputados para chamar a atención sobre a inxusta situación en que viven as persoas migrantes.                                                                                                                               
     




La imagen puede contener: una o varias personas y texto

O proceso de paz en Colombia entre o Goberno e as FARC supón o inicio dun novo tempo no movemento popular colombiano. Tras os numerosos diálogos levados a cabo dende o ano 2012 e a firma do texto definitivo o pasado 24 de novembro de 2016, a implementación deste acordo de paz non só pon punto final ó conflito, senón que abre tamén multitude de retos para a sociedade colombiana e o futuro do país latinoamericano.

Para contribuír á comprensión dun problema tan sumamente complexo, convidámosvos o próximo 22 de decembro ás 19:30h a un acto sobre as posibilidades de paz en Colombia. Esta mesa aberta terá lugar na Fundación da ONCE (Cantón Grande, nº3) e contaremos con figuras tan destacadas como:

- ENRIQUE SANTIAGO, avogado especializado en dereitos humanos participou como asesor xurídico da delegación das FARC-EP nas negociacións do acordo de paz para Colombia. Membro da coordinadora federal de Izquierda Unida e responsable da comisión de internacional do Partido Comunista de España.

- EVA SOLLA, deputada e vicepresidenta segunda do parlamento de Galicia por En Marea. Secretaria xeral do Partido Comunista de Galicia e membro da executiva nacional de Esquerda Unida.

- CRISTHIAN CAMARGO, responsable en España da Xuventude Comunista Colombiana (JUCO).

Esperámosvos a todos alí.

Saúde!