PROBLEMAS NO ALUMEADO PÚBLICO

Esquerda Unida de Cambre, quere facer pública a súa denuncia polas deficiencias existentes nos últimos dias, na rede de alumeado público nas inmediacións do campo dá feira de Cambre.

Esquerda Unida ten posto este feito en coñecemento do departamento de Obras e Servizos, sen que a dia de hoxe se teña arranxado o problema, nin informado  do motivo desta importante carencia.

EU reclama con urxencia, se proceda a tomar as medidas necesarias para dar solución a esta necesidade que afecta a parques públicos, rúas, e zonas densamente poboadas, e  de importante tráfico e circulación do concello, e así rematar  con esta situación marxinal, que incumple as normas básicas de seguridade establecidas.

                                            Asdo: Grupo Municipal

MANIFESTO 14 DE ABRIL

Transcorreron trinta e seis anos desde que se instaurou en España a democracia cunha monarquía constitucional como forma de Estado, cun Rei imposto polo dictador e nunca suxeito a un referendo da cidadanía. Este foi o principal prezo que se pagou no proceso de Transición da ditadura á democracia, ao non ter lugar a ruptura democrática e articularse unha reforma pactada, baixo a presión exercida polo Exército xurdido do golpe de Estado de 1936 contra a II República, os poderes económicos e a longa man dos EE.UU.

A instauración desta forma da Monarquía de Juan Carlos de Borbón foi acompañada, ademais, pola introdución na Constitución de 1978 de toda unha serie de preceptos que configuran a devandita institución con perfís claramente antidemocráticos. A clave de bóveda desta grave contradición constitucional ra­dica en que o artigo 1.2 proclama que a soberanía nacional reside no pobo español, do que emanan os poderes do Estado, e doutra banda o artigo 56, apar­tado 3, establece que a persoa do Rei é inviolable e non está suxeita a responsabili­dade?. Flagrante vulneración do principio de igualdade entre todos os españois que proclama a mesma Constitución.

Trinta e cinco anos logo de aprobada a Constitución que rexeu desde entón a vida da nosa sociedade, temos a firme convicción de que chegou o momento de poñer fin a tamaña anomalía. É evidente que os escándalos de todo orde que salpicaron últimamente á Casa Real contribuíron a acre­centar a desafección entre a cidadanía cara á persoa do rei e a súa familia. Para nós, non é unha cuestión de persoas, senón da institución monárquica en si, á que consideramos obsoleta, anacrónica e contraria aos principios da democracia, conforme á cal todos os que nos representan han de ser libremente elixidos polo pobo, incluído o xefe do Estado.

A profunda crise que vive hoxe o noso país- non só económica, senón tamén política e moral-, recorda, salvando as distancias temporais que nos separan daquel periodo histórico, a vivida nas postrimerías da ditadura de Primo de Rivera, que desembocou no advenimiento da II República. A Agrupación ao Servizo da República lanzaba entón un chamamento a favor da instauración en España dun réxime republicano. A Monarquía de Sagunto- dicía ese lla­mamiento- ha de ser substituída por unha República. Pero, dado que a Monarquía non ía ceder tan galantemente, e o paso a un sistema de poder público só renderíase ante unha formidable presión da opinión pública, era urxentísimo or­ganizar esa presión, facendo que sobre o capricho monárquico pesase con suma enerxía a vontade republicana do noso pobo. A Monarquía de hoxe, xurdida por imposición dun réxime ditatorial e perpetuada polos pactos concertados polos partidos de esquerda coa dereita postfranquista, tampouco é representa­tiva desa vontade.

O Manifesto de febreiro de 1931 propoñíase mobilizar á cidadanía para que formase un copioso continxente de propagandistas e defensores da Re­pública española. Os seus autores chamaban a todo o profesorado e maxisterio, aos escritores e artistas, aos médicos, aos enxeñeiros, arquitectos e técnicos de toda clase, aos avogados, notarios e demais homes de lei. Tamén se refería moi é­pecialmente á necesidade de contar con a colaboración da mocidade, respecto da cal expresábanse así: Tratándose de decidir o futuro de España é impres­cindible a presenza activa e sincera dunha xeración en cuxa sangue fermente a sustancia do porvir.

O mesmo que onte, o noso chamamento vai tamén dirixido hoxe aos intelec­tuales- escritores, xornalistas, artistas-, aos que desempeñan tarefas docentes desde a escola primaria á Universidade, aos que exercen profesións liberais- médicos, enxeñeiros, arquitectos, avogados-, aos integrantes da decisiva comu­nidad científica, aos que ocupan cargos na función pública, e, por suposto, á clase traballadora, que foi e segue sendo a que máis soporta o peso das inxustizas e desigualdades do salvaxe capitalismo neoliberal. E, de xeito moi particular, ás xeracións novas que non participaron na discusión e aceptación da Cons­titución de 1978, pero cuxas consecuencias padecen como o resto da sociedade. Porque nós tamén insistimos en que na súa savia nutra o futuro.
chegou o momento de que os españois decidamos en plena liberdade o réxime que desexamos para España. Por iso, pedimos a convocatoria dun referendo, no que se teña a posibilidade de elixir libremente entre Monarquía ou República. No caso de triunfar esta última opción, abriríase un periodo de Cor­tes Constituientes, no que se elaboraría unha nova Constitución e procederíase despois á convocatoria de eleccións para a formación dun novo Parlamento como representante da soberanía popular. A Constitución que se adopte debería prever as modalidades de elección do Presidente da República do novo Estado, que adoptaría a forma de República federal.

O novo Estado non sería aconfesional, como o é o actual, conforme á Constitución de 1978, cuxo artigo 16, apartado 3, di que ningunha confe­sión terá carácter estatal, senón laico, como estipulaba o artigo 3 da Consti­tución de 1931: O Estado español non ten relixión oficial. Nel se fomentarán e divulgarán desde a escola primaria os valores laicos e republicanos.
Desde o final da Guerra Civil ata hoxe consígnaa máis falaz esgrimida polos vencedores do conflito non foi outra que repetir machaconamente que tanto o I República, a de 1873, como a II, a de 1931, constituíron un fracaso que conduciu a España á ingobernabilidad provocada pola desorde. Quen aínda hoxe se permiten formular esta opinión ou ben terxiversan deliberadamente o signi­ficado das dúas experiencias republicanas ou son vítimas do lavado de cerebro que desde fai máis de dous séculos (1789, Revolución Francesa) viñeron perseguindo os monárquicos envorcados en impedir por todos os medios, incluídos os golpes de Estado dos xenerais Pavía e Franco, a modernización social e cultural que aca­rrearon as dúas experiencias republicanas, a II en particular.

A III República ha de ser a obra de todos os españois, homes e mulleres, nun esforzo común por dotar ao noso país dun Estado que estea en con­sonancia co noso tempo. Unha das maiores preocupacións dos homes e mulleres da II República foi a moralización das institucións e da vida pública degradadas por un sistema, tamén bipartidista, que desembocou na primeira ditadura militar do século XX amparada polo monarca Alfonso XIII. Obviamente, entre as tarefas primordiales do novo réxime republicano figurará o obxectivo de apostar pola igualdade social. Tamén a consecución dun moderno Estado de Benestar asentado nunha fiscalidad progresiva máis xusta cuxas conquis­tas sociais fagan pasar á historia as ata agora conseguidas.

A III República non é unha quimera, non é unha utopía. É unha urxente necesidade de regeneración democrática. E pode ser unha realidade, si to­dous unímosnos/unímonos e loitamos xuntos por conseguilo. Sen esquecer as experien­cias republicanas do pasado, a III República ha de mirar cara ao futuro.

EN RELACIÓN A MODIFICACIÓN DAS ORDENANZA FISCAL DO IBI, "ESQUERDA UNIDA" PROPÓN A INCLUSIÓN DAS SEGUINTES MEDIDAS:

1.-  Incluir na Ordenanza Fiscal Reguladora do IBI, axudas que supoñan alomenos o 50% da cota íntegra do IBI para os titulares de vivendas que se atopen en situación de desemprego durante mais dun ano e teñan como prestación unha cantidade igual ou inferior ó SMI, ou ben non teñan ningunha prestación.

2.-   Incluir na OFR do IBI axudas que supoñan como mínimo o 50% da cota íntegra do IBI para os titulares que perciban unha pensión pública que non supere 1,5 veces o IPREM (798,77 €/mes) e para aquelas familias en risco de exclusión social.

3.-  Incluir na OFR do IBI axudas que supoñan alomenos o 50% da cota íntegra do IBI para aquelas familias que se atopen en sitación de risco ou proceso de desfiuzamento da súa vivenda habitual e que acrediten non ter unha segunda vivenda en propiedade.

4.-    Ampliar as bonificacións ó IBI mediante a implantación dunha axuda económica destinada ós colectivos mais vulnerables. Os beneficiarios deste desconto serán persoas con discapacidade, menores de 30 anos, víctimas de violencia de xénero e familias con algún membro en situaci´n de dependencia.

5.-  Exención de pago do imposto sobre o Incremento do Valor dos Terreos de Natureza Urbana -Plusvalía Municipal- ás familias que por insolvencia sobrevida, acorden unha dación en pago para evitar un desafiuzamento. E, ademais disto, incluiranse medidas na OFR do IVTNU para que as persoas vítimas dun desafiuzamento queden liberadas do pago das débedas contraídas a conta do IBI  ou do Subministro da auga.

 6.- Incluir unha reducción dun 50% tanto no IBI como nos impostos de lixo e auga para as familias que non superen o 1,5% do SMI (972,90€/mes) e ás persoas en situación de desemprego.

7.-  Fixar a posibilidade de aplazar a débeda tributaria a aquelas familias que xustifiquen a carencia de ingresos ou estes sexan inferiores ó IPREM así como a necesidade de establecer un recargo do 50% ós inmobles de uso residencial propiedade da banca que se atopen deshabitados.

                           

                     En CAMBRE, a 6 de abril de 2015

                                       

                            

SEGURIDADE NOS PASOS DE PEÓNS DE CAMBRE

O Grupo Municipal de Esquerda Unida de Cambre, solicita o equipo de goberno  que "efectúe o pintado e sinalización con carácter urxente dos pasos de peóns do municipio”, en este sentido presentamos unha iniciativa no pleno do pasado xoves, polos problemas de risco que están ocasionando estas carencias no centro da Vila, e en outros lugares do concello

A seguridade de todos os pasos de peóns é unha petición reiterada polo noso Grupo Municipal, polo que solicitamos ao equipo de goberno a adopción de medidas para solucionar esta cuestión, xa endémica no municipio,  pedimos medidas de seguridade para varios puntos do concello, como na estrada de Cambre o Temple, estrada da Estación, entrada na autoestrada no Temple, rúa Púmar Méndez, ou no centro da Vila; por poñer algúns exemplos.

O noso Grupo municipal, resalta que "vías estratéxicas dan proba do mal estado  de pasos de peóns, son recorrentes as queixas veciñais e é notorio o risco que poden chegar a entrañar para a seguridade das persoas”.

Estas carencias contribúen a ofrecer unha imaxe de deixadez e abandono por parte do Goberno de Cambre, e supón unha responsabilidade o non solucionar de forma efectiva e con rapidez o problema dado o perigo que xera, sendo responsabilidade do concello a seguridade vial no casco urbán.

                     Asdo: Grupo Municipal de “EU” de Cambre